Deze column is gepubliceerd op 10 november 2012 in het Parool
Afgelopen woensdagochtend, Nederlandse tijd, houdt Obama zijn overwinningsspeech.
Alom wordt deze speech geprezen. De kracht van zijn presentatie zit in een drietal elementen. In de eerste plaats: de opbouw. Hij leest:
“Tonight…”(pauze)
“…More than 200 years after a former colony won the right to determine its own destiny…”(pauze)
“…The task of perfecting our union moves forward…”
(Volgt een pauze van zes seconden met luid gejuich en applaus.)
“…It moves forward because of you…”(pauze)
“…It moves forward because you reaffirmed the spirit that has triumphed over war and depression…” (pauze)
The spirit that has lifted this country from the depths of despair to the great heights of hope…”
Deze opbouw van zijn tekst is kenmerkend voor zijn speeches:
in de tweede zin staat “moves forward.”
Die woorden komen terug in de zin erna, slechts “because of you” wordt toegevoegd.
Volgende zin: “It moves forward, because you…” Nu komt onder andere “spirit” erbij. Dat woord komt weer terug in de daaropvolgende zin. Hij rijgt als het ware de zinnen aan elkaar; zodoende wordt het krachtig spreken heel gemakkelijk voor hem. En het luisteren, voor ons, eveneens.
Tweede element: Obama speelt in zijn speech prachtig met stiltes. Al na het eerste woord zwijgt hij. Na bijna iedere zin zwijgt hij. Daardoor krijgt zijn tekst een groot gewicht, zeker voor ons als kijker: we horen in die pauzes ook nog het uitzinnige gejuich en geklap van de menigte.
Derde onderdeel: hij gebruikt regelmatig extreem korte zinnen. Van acht woorden, soms maar zes. Daardoor wordt zijn tekst buitengewoon transparant. En heeft hij nog meer de kans om veel te zwijgen, tussen die zinnen. Gebruik deze elementen in uw volgende speech, en u klinkt voor u het weet als een geboren spreker. Wel even een paar honderd uitbundige fans optrommelen.